Kościół p.w. św. Jakuba Apostoła
 |
 |
KOŚCIÓŁ FIL. p. w. św. Jakuba St. Wzmiankowany 1400. Poprzedni kościół drewniany zbudowany zapewne w. XVI. 1687 powstaje przy nim od pd. murowana kaplica, symetrycznie do istniejącej już od pn., wzmiankowanej 1666. 1786-7 budowa obecnego, z fundacji v. Strachwitza, archidiakona wrocławskiego, z włączeniem obu murowanych kaplic. Po usunięciu 1864 zniszczonego hełmu, 1869 podwyższenie wieży, w tym czasie wykonano również maswerki okienne. Odnawiany 1848 (pokrycie dachu), 1874 (otynkowanie wnętrza) i 1958. Barokowy. Orientowany. Murowany z cegły, otynkowany. Krótkie jednoprzęsłowe prezbiterium zamknięte trójbocznie, przy nim od pn. zakrystia. Szersza i wyższa nawa trójprzęsłowa, z dwiema trójbocznie zamkniętymi prostokątnymi kaplicami od pd. i pn. przy przęśle wsch. oraz kwadratową wieżą od zach. Ponad zakrystią empora dostępna zewnętrzną klatką schodową. Wnętrze nakryte sklepieniami kolebkowymi z lunetami, w zakrystii sklepienie kolebkowe, pod wieżą kolebkowo-krzyżowe, w kaplicy pn. kopulaste, w kaplicy pd. pozorna kopuła. Tęcza zamknięta półkoliście. Kaplice otwarte do nawy półkolistymi arkadami w obramieniach profilowanych, ujętymi pilastrami dźwigającymi uproszczone belkowanie z tryglifami. Empora otwarta do prezbiterium arkadą zamkniętą półkoliście, w której drewniany balkon wysunięty półkoliście ku przodowi. Chór muzyczny 2. poł. w. XVIII, drewniany, nadwieszony, z parapetem wybrzuszonym w części środkowej. W wejściu do zakrystii drzwi żelazne okute, z ozdobną wykładką i nakładanym ornamentem roślinnym, barokowe. W wejściu od zach. drzwi klepkowe ze starym zamkiem. Na zewnątrz podziały ścian korpusu i wieży ramowe, na narożnikach kaplic pilastry. Okna zamknięte półkoliście w obramieniach profilowanych. Wejście do wieży i do nawy od pd. w obramieniach kamiennych uszatych. Dachy siodłowe, nad kaplicami trójspadowe, kryte dachówką. Wieża nakryta ośmioboczną iglicą pobitą blachą. - Ołtarz główny neogotycki z wykorzystaniem fragmentów barokowych: rzeźb śś. Augustyna (?), Piotra, Franciszka i Alojzego 2. poł. w. XVII; śś. Józefa, Antoniego i dwóch aniołów 1. poł. w. XVIII; w nim obraz Ostatniej Wieczerzy, barokowy w. XVII/XVIII; tabernakulum o dekoracji akantowo-muszlowej ok. 1740. Ołtarz w kaplicy pn. barokowy ok. 1660, z dekoracją chrząstkową i rzeźbą niezidentyfikowanego bpa, w polu środkowym współczesny obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Ołtarz w kaplicy pd. barokowy 1687, w nim rzeźba św. Jakuba St., gotycka koniec w. XIV. Ambona późnobarokowa ok. 1730, z mal. sceną Spowiedzi św. Jana Nepomucena i płaskorzeźbą Zrzucenia z mostu na parapecie oraz rzeźbami aniołków i św. Jana Nepomucena na baldachimie. Chrzcielnica 1. poł. w. XVII Prospekt organowy ok. 1787. Ławy 1787. Konfesjonał zwieńczony rzeźbą św. Jana Nepomucena 1. poł. w. XVIII. Skarbona w kształcie kamiennego czworobocznego słupa przechodzącego w ośmiobok, 1691. Obraz Naigrawania, kopia barokowa z 1. poł. w. XIX obrazu gotyckiego z 1494. Stacje Drogi Krzyżowej w. XVIII. Rzeźby: 1. św. Anna Samotrzeć, późnogotycka koniec w. XV; 2. Chrystus Zmartwychwstały, barokowa; 3. Matka Boska tronująca z Dzieciątkiem, o tradycjach gotyckich, zapewne wzorowana na rzeźbie z Bardo Śląskiego, 1. poł. w. XIX. Płyta nagrobna Jana Wolfganga v. Franckenberg (zm. 1683), barokowa, kamienna, z płaskorzeźbioną postacią rycerza i tablicą inskrypcyjną ujętą dekoracją akantową. Kartusz z malowanym herbem fundatora kościoła v. Strachwitza, barokowy 2. poł. w. XVIII. Dawne nadproże portalu, przeniesione z rozebranego dworu, renesansowe 1585-8, kamienne z czterema płaskorzeźbionymi kartuszami herbowymi.
- Zdjęcia pochodzą z portalu Wratislaviae Amici
- Tekst pochodzi z książki Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. VII, województwo opolskie pod redakcją Tadeusza Chrzanowskiego i Mariana Korneckiego - Zeszyt 7 - powiat namysłowski - Warszawa 1965
Płyta nagrobna Johana Wolfganga von Franckenberg † 1683
 |
 |
Bardzo wysoką klasą artystyczną odznacza się jedyne w pełni barokowe wyobrażenie rycerza na Śląsku Opolskim - nagrobek Jana Wolfganga von Franckenberg, zmarłego w 1683 r., znajdujący się w kościele w Bukowej Śląskiej (pow. namysłowski). Dynamicznie skomponowaną postać rycerza, która raz jeszcze powtarza ulubioną przez Mistrza płyty Dluhomila pozę z prawą ręką odgiętą ku górze i podtrzymującą buławkę (zmarły był cesarskim Obristleutnantem i komendantem twierdzy Brzeg), umieszczono w płytkiej niszy, którą wieńczy owalna, wypukła tablica inskrypcyjna, ujęta bujnymi splotami akantowymi. Istnieje w tym dziele połączenie idei renesansowej płyty nagrobnej z barokową ideą pomnika, przejawiające się w tym, że postać komendanta twierdzy Brzeg ukazano niemal w pełnej, wolnostojącej rzeźbie, na tle niszy, herbów i ornamentów, w tanecznym niemal ruchu i pompatycznym geście. Malarskość kompozycji wykorzystuje silne cieniowanie reliefu, anatomiczna wierność i doskonałość portretowa, która nie tylko oddaje rysy twarzy, ale nadaje im pewne cechy pozwalające poznać psychikę modela - oto główne składniki dzieła, powstałego niewątpliwie w środowisku wrocławskim, jeśli nawet nie w samej pracowni, to w bezpośrednim zasięgu oddziaływania Macieja Rauchmüllera.
- Prawe oraz dolne zdjęcie pochodzi z portalu Wratislaviae Amici
- Tekst oraz lewe zdjęcie pochodzą z Rocznika Sztuki Śląskiej nr 7 - Wrocław 1970 - Tadeusz Chrzanowski - Płyty nagrobne z postaciami na Śląsku Opolskim w XVI-XVIII wieku.